یادداشتهای پراکنده هادیتک

    من هنوز دارم به آن ایده‌آل‌های دست‌یافتنی به واسطۀ فراهم شدن شرایطی که عمدتاً خارج از دسترس هستند فکر میکنم. با وجود آنکه گذر عمر، سختی لحظات و انواع فشارهای روحی در هر گذر، مثل زالوهای سیرناشدنی، امید و انگیزه‌ام را می‌مکند امّا هنوز هم بلوغ من تکرار می‌شود. در واقع احساس میکنم از زمان بلوغ به این طرف فقط درجا زده‌ام و فقط از سال تولّدم فاصله می‌گیرم. من هنوز همان هادی ناشناخته برای خودم هس یادداشتهای پراکنده هادیتک...

نویسنده: هادی‌تک - شنبه بیست و هفتم خرداد ۱۳۹۶     یک روز دیگر از زندگی هم گذشت و من هنوز موفّق به کشف فرمولی برای ادامۀ پرشور زندگی نشده‌ام. سستی و خستگی مفرط بر من مستولی گشته و بیهوده روزگار میگذرانم. شاید اگر مثل بسیاری خود را با فریب‌های روانشناسانه یا عقاید مذهبی آرام کنم، بتوانم تغییرات بزرگی در روزهای باقیمانده انجام دهم و هدف‌گذاری درستی داشته باشم امّا تضادها، خبرها و فتنه‌هایی که از چپ یادداشتهای پراکنده هادیتک...

    با گذر سن، دایرۀ بیانم کاهش یافته و آدم دیگر آن زیبانویس دوران نوجوانی و اوان جوانی نیست حتّی گاه فکر میکنم دایرۀ لغاتم کاهش یافته یا دچار فراموشی یا اضمحلال هنری شده‌ام. شاید هم وقوف بر شرایط که در طول زمان بیشتر میشود، سگ دو زدن برای لقمه‌ای نان که حوصله را نابود میکند و یا ناامیدی از بهبود شرایط همگی منجر به انزوایی درونی میشود که شاید کسی هم از آن خبردار نباشد. امّا به گمانم بزرگترین ضربه‌ یادداشتهای پراکنده هادیتک...

نویسنده: هادی‌تک - چهارشنبه بیست و پنجم مرداد ۱۳۹۶     هر انسانی در زندان مشخّصی بزرگ می‌شود که قواعد خانواده اوّلین میله‌های آن هستند. بعد مدرسه، بعد شهر، بعد کشور و در نهایت دنیا چارچوب‌هایی دارد که یک آدم ناخواسته یاد میگیرد آنها را رعایت کند. تمام این قواعد هرچند به نظر متفاوت و یا متضاد باشند ولی در مسیر بنیان‌گذاران آن حرکت میکنند. چه بسا انسانهایی که سالهاست زیر خروارها خاک دفن شده‌اند ولی یادداشتهای پراکنده هادیتک...